WWF Living Planet ปี 2012 หรือ รายงานผลการวิจัยว่าด้วยสุขภาวะโลกที่ตอกย้ำถึงพฤติกรรมการบริโภคเกินขนาดของมนุษย์ จนเป็นภาระหนักหนาสาหัสให้กับโลก โดยปัจจุบันเราล้วนใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ไปแล้วถึง 50% จากขีดความสามารถที่โลกสามารถผลิตเพื่อตอบสนองความต้องการของมนุษย์ได้ ซึ่งหมายถึงหากเรายังมีพฤติกรรมการบริโภคเกินขนาดเช่นนี้อยู่ ภายในปี 2025 แม้ว่าเราจะมีโลกขนาดเดียวกันนี้จำนวน 2 ใบยังไม่เพียงพอที่จะรองรับพฤติกรรมการใช้ทรัพยากรของมนุษย์ได้

ภายในปี 2030 จำนวนประชากรโลกจะทะลุหลัก 9 พันล้านคน การจัดสรรต้นทุนทางธรรมชาติอย่างยั่งยืน จึงเป็นสิ่งท้าทายทุกประเทศทั่วโลก เพื่อให้เราสามารถดำรงอยู่ได้อย่างกลมเกลียวตามกฎธรรมชาติ โดยเฉพาะการจัดการด้านอาหาร น้ำ และ พลังงาน ในประเทศกำลังพัฒนา เช่น ไทย ซึ่งยังคงพึ่งพาต้นทุนทางธรรมชาติเป็นหลัก เช่นเดียวกับอีกหลายประเทศ และในกลุ่มประเทศที่มีการขยายตัวทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็ว BRIICS (บราซิล รัสเซีย อินเดีย อินโดนีเซีย จีน และอัฟริกาใต้) ซึ่งล้วนมีแนวโน้มในการโหมใช้ทรัพยากรอย่างหนักในอนาคต

 

ปัจจุบัน ประชากรโลกมากกว่าครึ่งหนึ่งไม่บริโภคมากเกินไปก็น้อยเกินไป ขณะที่ประชากรโลกประมาณ 1 พันล้านคนประสบภาวะทุพโภชนาการ  แต่อีก 1.5 พันล้านคน ประสบภาวะน้ำหนักตัวเกินมาตรฐาน ข้อมูลเหล่านี้เป็นปัจจัยที่ต้องทบทวนถึงกระบวนการจัดการอาหาร เช่นเดียวกับภาวะการขาดแคลนน้ำ ที่ประชากรโลกอย่างน้อย 2.7 พันล้านคนที่อาศัยอยู่ตามลุ่มน้ำประสบภาวะขาดแคลนน้ำอย่างน้อย ปีละหนึ่งเดือน และทุกสรรพสิ่งส่งผลกระทบถึงกันเป็นลูกโซ่

 

การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการใช้ชีวิตประจำวัน ในฐานะผู้บริโภคเป็นอีกหนึ่งตัวแปรในการกอบกู้วิกฤต โดยเฉพาะพฤติกรรมในการบริโภคอาหาร น้ำ และการใช้พลังงาน นอกเหนือจากภาครัฐ ที่เป็นกลุ่มหลักในการขับเคลื่อน และสร้างความเปลี่ยนแปลงในเชิงนโยบาย ในการเป็นผู้นำในการจัดการแก้ไขเพื่อลดการบริโภคทรัพยากรโลกมากเกินไป ขณะที่ภาคธุรกิจ จะมีบทบาทสำคัญในการสร้าง และให้คำมั่นสัญญาในการสนับสนุนการผลิตและจำหน่ายสินค้าและบริการที่อยู่บนพื้นฐานของการใช้ทรัพยากรอย่างยั่งยืนเท่านั้น